چشمم همی پرد مگر آن یار می رسد

دل می جهد نشانه که دلدار می رسد

این هدهد از سپاه سلیمان همی پرد

وین بلبل از نواحی گلزار می رسد

جامی بخر به جانی ور زانک مفلسی

بفروش خویش را که خریدار می رسد

آن گوش انتظار خبر نوش می کند

وان چشم اشکبار به دیدار می رسد

آن دل که پاره پاره شد و پاره هاش خون

آن پاره پاره رفته به یک بار می رسد

قد چو چنگ را که دلش تار تار شد

نک زخمه نشاط به هر تار می رسد

آن خارخار باغ و تقاضاش رد نشد

گل های خوش عذار سوی خار می رسد

آن زینهار گفتن عاشق تهی نبود

اینک سپاه وصل به زنهار می رسد

نک طوطیان عشق گشادند پر و بال

کز سوی مصر قند به قنطار می رسد

شهر ایمنست جمله دزدان گریختند

از بیم آنک شحنه قهار می رسد

چندین هزار جعفر طرار شب گریخت

کآمد خبر که جعفر طیار می رسد

فاش و صریح گو که صفات بشر گریخت

زیرا صفات خالق جبار می رسد

ای مفلسان باغ خزان راهتان بزد

سلطان نوبهار به ایثار می رسد

در خامشیست تابش خورشید بی حجاب

خاموش کاین حجاب ز گفتار می رسد